Centrum Kulturalno – Kongresowe Jordanki

Z wizytą w Toruniu

Projekt tego budynku widziałem już jakiś czas temu i wyglądał obiecująco. Szczególnie projekt wnętrz, a zwłaszcza głównej sali koncertowej, robi wrażenie. Kilka lat temu miałem nawet okazję spotkać autora tego projektu – architekta Fernando Menis’a – okazał się bardzo miłym człowiekiem, z tego co wiem często odwiedza Polskę. Oczywiście pogratulowałem projektu CKK, mimo że widziałem go tylko na wizualizacjach.

Warto było poczekać na dobre warunki pogodowe żeby wpaść z wizytą do Torunia. Budynek CKK Jordanki jest bardzo fotogeniczny i posiada kilka ciekawych rozwiązań użytkowych a przede wszystkim jest zupełnie inny od tego do czego jesteśmy przyzwyczajeni – nie jest to ani klasyczna forma (lub jej modyfikacje z XX wieku) ani stal/beton/szkło używane zazwyczaj. Oczywiście jest to zasługa wizji architekta z Hiszpanii, ale miło jest zobaczyć coś tak nowatorskiego, w sumie to odważnego, o czym dalej.

Architektura budynku CKK Jordanki

Budynek składa się z 3 połączonych elementów. Szkice, plany oraz zdjęcia wnętrz możecie zobaczyć na stronie ArchDaily (niestety nie udało mi się wykonać tym razem zdjęć wnętrza). Każdy element ma niejednolite kształty przypominające wyciosane kamienie o niejednolitych kształtach. Dominujący wzór elewacji to ciepły odcień betonu z charakterystyczną fakturą powstałą po jego wylaniu do form. W niektórych miejscach usytuowane zostały wnęki, pokryte mozaiką z kamienia w kolorze miedzi. w niektórych wnękach znajdują się także przeszklenia – również o niejednolitym kształcie. „Niejednolity” jest więc słowem najszybciej opisującym ten budynek… Zresztą – zobaczcie zdjęcia:

Różnorodne funkcje

Obiekt pełni głównie rolę sali koncertowej ale elastyczny projekt wnętrz umożliwia swobodną obsługę wielu eventów – kongresów, wystaw, spektakli, spotkań – zgodnie z nazwą. Docenić trzeba ilość sal, nie tylko widowiskowych ale także pomieszczeń dla obsługi i gości. Warto wspomnieć o sali prób umieszczonej w podziemiu czy parkingu na ok 180 pojazdów. Oglądając budynek spodobała mi się koncepcja sceny plenerowej – zlokalizowanej na tyle budynku, a na co dzień zasłoniętej roletą (chociaż muszę przyznać, że na początku sądziłem, że to rampa przeznaczona do transportu sprzętu scenicznego). Dodatkowo do oglądania występów ukształtowany został pobliski teren. To ciekawy, oryginalny ale i dosyć prostu pomysł. Natomiast to co mnie nie przekonuje to układ pomieszczeń dostępnych dla zwiedzających na co dzień – parking podziemny jest co prawa dostępny, ale wychodzi się z niego bezpośrednio przed budynek, ponieważ kiedy nie ma imprez przejście bezpośrednie do foyer jest zamknięte. Na zewnątrz jest kilka wejść (do baru, do części biurowej, do parkingu oraz wejście główne – otwierane przed imprezami) ale są one rozrzucone w kilku miejscach. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest otwarte dla wszystkich lobby połączone z tymi częściami wewnątrz (Narodowe Forum Muzyki)