Domy Towarowe „Centrum” od wielu lat są handlową wizytówką ulicy Marszałkowskiej, jednej z głównych arterii centrum Warszawy. Zlokalizowane są na przeciw Pałacu Kultury i Nauki, za nimi znajduje się m.in. ulica Chmielna oraz ciąg pieszy tzw. „Pasaż Wiecha”. Tuż obok – rozbierana (i modernizowana) Rotunda, absolutny warszawski klasyk – punkt odniesienia.
Odkąd pamiętam struktura tych sklepów zmieniała się kilkukrotnie. Na początku (mojej pamięci, przełom lat 80/90) były tam trzy główne „sklepy” handlowe, niestety nie pamiętam na czym polegał podział, ale jestem prawie pewny że jednym z nich były zabawki :) Na pewno znajdowało się tam często odwiedzane laboratorium fotograficzne „Kodak” oraz punkt „przegrywania kaset komputerowych” (nie wnikajmy w szczegóły jego legalności). Pamiętam też zakupiona tam koszulę i deskorolkę. To było prawdziwe, pionierskie centrum handlowe ówczesnych czasów.
Na przełomie lat ’90 – 2000 powstała tam Galeria Centrum, czyli próba zjednoczenia pod jednym dachem wielu marek. To był całkiem dobry pomysł, ale po kilku latach wyodrębniło się sporo marek/sklepów (tzw sieciowych – jak H&M, ZARA, Reserved) tworząc współczesną galerię handlową, z tą różnicą, że komunikacja pomiędzy głównymi sklepami znajduje się na zewnątrz budynku, na chodniku, tak klasycznie. I jeszcze z widokiem na PKiN oraz wieżowce „warszawskiego Manhattanu”. Jest to bardzo dobra koncepcja. Gdyby ktoś szukał miejsca, w którym można poznać.. polubić (ba, może nawet coś więcej) Warszawę to własnie jest to jedno z tych miejsc, w którym czuje się klimat. Tym bardziej, że wzdłuż Marszałkowskiej zazwyczaj zatrzymuje się mnóstwo busów transportujących mieszkańców z/do okolicznych miejscowości.
Od strony architektonicznej budynki „Domów Towarowych” należą do tzw. „Ściany Wschodniej”- kompleksu wielu budynków wybudowanych w latach ’60 XX wieku. Na froncie wybudowane zostały cztery podobne budynki, z których pozostały Wars, Sawa (połączone ze sobą powyżej parteru) oraz Junior (oddzielony ulicą Złotą). Budynek Sezam, znajdujący się jeszcze dalej (za budynkiem PKO, przed ul. Świętokrzyską) został zburzony w 2014 roku. Uwagę przyciągają trzy bliźniacze punktowce (ok 80 metrowe) zlokalizowane w drugim rzędzie. Z pewnością z ich okien roztaczają się fantastyczne widoki na Warszawę jednak zastanawiam się jak mieszka się w okolicy tak „bogatej kulturowo”. Nie zwiedzałem dawno tych rejonów, ale z tego co pamiętam nie były to oazy spokoju…
Od strony ulicy Marszałkowskiej sytuacja jest jednak zupełnie inna. Budynki DTC prezentują się okazale, ich architektura jest dosyć uniwersalna, a nadbudówki na dachu ocierają się o nowoczesność (czy tylko mi przypominają projekt elewacji Metropolitan?) – zapewne przechodziły kilkukrotnie modernizację, ale nie mogę powiedzieć o nich nic złego. Podobają mi się nawet kolorowe, duże reklamy, które akurat w tym miejscu pasują nie przeszkadzając bardzo mieszkańcom (w końcu PKiN jest niezamieszkały w nocy).
Zdecydowanie ten rejon Marszałkowskiej to prawdziwa wizytówka Warszawy, chociaż należy jeszcze sporo popracować nad jej zapleczem.